Twaalf vrouwen zijn vier mannen de baas

Lentekriebels

Zaal Da Capo Beltrum.
Zanggroep Akkoord.
Zondag 21 maart.

door Jos Keijzer
Cultureel gezien is Beltrum maar een kleine vlek op de regiokaart. Maar wie er vaker geweest is, verbaast zich over wat er zich afspeelt op muzikaal gebied. Een goed zingend mannenkoor, een harmonieorkest vol ambitie en niveau en dan ook nog een zanggroep.

Bij dit voorjaarsconcert in zaal Da Capo presenteerde zanggroep Akkoord zich met een programma onder de noemer ‘lentekriebels’. Twaalf vrouwen die onder leiding van dirigente Irma Asschert fleurig vlot en muzikaal lieten horen waartoe ze in staat waren. Het was een mooie muzikale onderstreping van de eerste lentedag. Het ensemble heeft een prima klankopbouw.

De twee- en driestemmigheid vaak in afwisseling vanuit vlotte en goed opgebouwde arrangementen liet weinig te wensen over. Mooie klankgelaagdheid vooral ook bij de laagste vrouwenstemmen. Bij de hoogste stemmen kan af en toe met iets meer kern gezongen worden.

Vanuit een prima zanghouding en ademsteun vloeiden de muzikale lijnen van de verschillende nummers prima in elkaar over. Dirigente Asschert leidde het geheel vanuit een duidelijke en vlotte dynamiek. Iedereen was muzikaal op elkaar ingespeeld. Daardoor werd ‘de echte liefde’ van Billy Joel, in een arrangement van de King-Singers, een toppertje.

Close-harmony is een moeilijke discipline, maar Akkord kreeg het prima voor elkaar. Knap is ook dat bij dit a-capellanummer minimale foutjes direct hersteld werden. Pianist Jeroen Twisk zorgde als begeleider van onder andere ‘Dirty Old man’ en de bekende samba van de Braziliaan Sergo Mendez voor het nodige vuurwerk. Hij toonde zich een meester in begeleidingskunst door zich naadloos te voegen bij Akkoord. De zanggroep heeft een zeer gevarieerd repertoire van boterzacht tot messcherp zowel in het Engels als Nederlands.

Akkoord zingt met body en soul en waar nodig als een ‘lentebriesje’. Als gast was aanwezig de vocal group Voices in Four uit Oldenzaal. Voortgekomen uit het stadsjongenskoor , blijven zingen ,gestopt en het weer opgepakt. Individueel mooie stemmen al wordt een zware bas gemist. ‘Love me tender’ kreeg de zaal muisstil. Dat kwam doordat de zanger op zijn goede hoogte zong, net als later een andere zanger bij ‘Long ago’ van Chat Baker. Als kwartet noemden ze zich de Sleeping Giants en dat had eigenlijk wel zo mogen blijven.